Binauralny pies

Wczoraj wyszłam z psem. Do kieszeni wrzuciłam Zooma H1 Essential, a na t-shirt przypięłam mikrofony Sound Professionals. Skończyło się tak, że jak wróciłam do domu, mimo dziwactw H1e, od razu zamówiłam H2 Essential i polskie mikrofony ze strony binauralenthusiasts.com. Próbki sprawdziłam, spodobały mi się, recenzję obejrzałam – to dlaczego nie?
H1e nie jest złym rejestratorem, ale ma swoje „ale”:
• czerwona dioda nagrywania świeci praktycznie cały czas, nawet gdy nagrywanie zostało zakończone,
• aby zatrzymać nagranie trzeba używać gumowych przycisków na górze urządzenia, które nie są zbyt duże i przyjemne w obsłudze,
• całość sprawia wrażenie prostszego, bardziej „notatnikowego” sprzętu, ale dzięki temu można ze spokojem włożyć go do kieszeni spodni.
Trzeba uczciwie przyznać – to rejestrator, który daje względnie dużo za względnie niewiele. W swojej klasie cenowej H1e ma sens, szczególnie dla osób, które chcą prostego startu.

Dlaczego H2 Essential u mnie?
Różnica w cenie to zaledwie około dwie stówki, a korzyści są od razu zauważalne:
• większy, bardziej czytelny wyświetlacz – koniec ze zgadywaniem, widzisz poziomy, czas nagrania i ustawienia, do których screenreader nie ma dostępu.
• lepsze rozmieszczenie mikrofonów – kapsuły XY z przodu i tyłu dają możliwość nagrań stereo, 4-kanałowych albo nawet ambisonicznych,
• ergonomia obsługi – przyciski są większe, wyczuwalne, łatwiej sterować nagraniem w ruchu czy w ciemności.
W praktyce H2e nie jest już tylko „notatnikiem audio”, a pełnoprawnym rejestratorem, który sprawdza się zarówno na spacerze, jak i w klubie.

32-bit float WAV – spokój nagrywającego
To funkcja, która zmienia zasady gry:
• brak stresu o przester – w klubie, gdzie bas cię wgniata w klatkę, a DJ nagle podnosi gain, nagranie w 24-bit by się wyłożyło. W 32-bit float masz margines bezpieczeństwa – dopiero w postprodukcji ustawiasz poziom.
• pełna dynamika – od cichego szelestu kroków po huk głośników – wszystko w jednym nagraniu, bez konieczności przełączania gainu,
• idealne do binaurali – bo mikrofony łapią naturalną dynamikę. 32-bit float sprawia, że nie tracisz ani szeptu, ani głośnej sceny dźwiękowej.

A co z samymi mikrofonami?
Długo broniłam się przed ich kupnem. Myślałam: „Po co mi to? Przecież są drogie, delikatne, a te cienkie kabelki wyglądają jak proszenie się o awarię.”
Ale kiedy zobaczyłam wyniki mojego nagrania, jakoś dziwnym trafem przestałam się martwić o kable. A kiedy sprawdziłam polską „konkurencję”, zobaczyłam, że ich wykonanie jest bardzo podobne – solidne, przemyślane i równie funkcjonalne.
To wystarczyło, żeby kliknąć „zamów” i przestać kombinować.

Żeby nie było tak różowo: Na co uważać przy pierwszych nagraniach binauralnych?
Binaurale otwierają zupełnie nowy świat nagrań, ale mają też swoje pułapki. Warto pamiętać o kilku rzeczach, szczególnie na początku:
• Szumy kabli – cienkie przewody potrafią zbierać każdy ruch. Staraj się, żeby były przypięte do ubrania w kilku miejscach, żeby nie „dyndały” luzem.
• Handling noise – mikrofony „słyszą” Twoje ubranie, suwaki czy pasek torby. Dobrze przetestować różne miejsca przypięcia i wybrać takie, które daje najmniej tarć – mała wada, ale warta odnotowania.
• Nagłe dźwięki blisko głowy – trzaskanie drzwi, gwizd czy klaśnięcie może być bardzo nieprzyjemne dla słuchacza. Lepiej unikać takich sytuacji albo nagrać wersję testową, żeby wiedzieć, jak brzmią.
• Gain – nawet jeśli masz 32-bit float, nie nagrywaj na maxa. Lepiej zostawić trochę luzu – potem w DAW-ie znormalizujesz i będzie czysto. Dzięki temu pierwsze nagrania będą nie tylko efektowne, ale też komfortowe w odsłuchu.

Podsumowanie
H1e to fajny start – tani, prosty, wystarczający do notatek audio. Ale H2e daje więcej kontroli, większy komfort i spokój, że nagrasz wszystko w pełnym zakresie dynamicznym. Dorzucenie do tego binaurali sprawia, że masz więcej możliwości.

Do następnego!